ΑΜΑΡΤΙΑ

​

Θέλω την προσοχή σου. Γιατί το χρόνο σου θα τον υφαρπάξω σε κάθε
περίπτωση. Έτσι. Ανενδοίαστα. Γιατί δεν μου στοιχίζει τίποτα.
Αυτός είναι ο εχθρός σου λοιπόν. Η συνθήκη. Μόλις σε περάσω από
το σύνορο αυτό, μου ανήκεις. Μαλάκα, η γεωμετρία δεν είναι
χρήσιμη μόνο στο χαρτί. Η επιπλέον διάσταση αποδεσμεύει. Τώρα σε
κυκλώνουν οι προβολές, όχι τα ίδια τα εμπόδια. Μαλάκα. Όταν σε
βολεύει, κάνεις ότι βλέπεις μακριά. Η παράλλαξη όμως, ήταν γνώση
παγερή. Ηλίθιε, αν μόνο ήξερες ότι σκέφτεσαι με λέξεις. Δεν ήξερες
όμως παρά για την ελάχιστη προσπάθεια. Και αυτό μισό. Γιατί αυτό
είναι η αλήθεια μόνο μετά τον ορισμό του στόχου.
Δες τον καθρέφτη άθλιε και μισέ μεσήλικα, μια ληθαργική
ασπόνδυλη αποτυχία. Μια ασεβής προσβολή κάθε ελπίδας, που για
χρόνια μου γελάς ψεύτικα και κουρασμένα και ανελέητα
δηλητηριάζεις και στειρώνεις μέχρι και το χαμόγελο.
Τι περιμένεις τώρα με το σβηστό σου βλέμμα και την παρακλητική
σου μάσκα? Πάρε τα μάτια σου από πάνω μου.
Η Αμαρτία είναι αδιαίρετη. Με ακούς? Αδιαίρετη. Γιατί η Αμαρτία
είναι στάση ενεργητική. Δεν είστε ομοιοπαθείς. Είστε εξίσου ανάξιοι.
Για αυτό βαδίζεις έτσι τσαλακωμένος και γυρτός. Γι’ αυτό δεν γελάς
ποτέ με σιγουριά και αλήθεια, μόνο βρήκες τρόπο νομίζεις να ξεγελάς
στις ρωγμές που δεν τις πιάνει ήλιος.
Αν λοιπόν ακόμα θυμάσαι, αν ακόμα μπορείς, θα είχες ήδη φύγει.
Τουλάχιστον κρύψου.
Το Έλεος δεν αποτελεί βεβαιότητα.